Ο ναργιλές προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από την Ινδία, απ' όπου και διαδόθηκε σε όλη τη Μέση Ανατολή. Οι πρώτοι ναργιλέδες ήταν μάλλον από καρύδα – στα περσικά ναργκιούλ – μέσα στην οποία έμπαινε ένας μακρύς σωλήνας.

Δεν είναι σίγουρο πότε εμφανίστηκε ο ναργιλές, αλλά οι ενδείξεις συγκλίνουν στο 14ο αιώνα.
Αποτελείται από τέσσερα κύρια μέρη, εκ των οποίων αυτό που τραβάει κυρίως την προσοχή είναι η φιάλη με το νερό.

Συνήθως είναι διακοσμημένη, και μπορεί να είναι από μέταλλο, γυαλί, πηλό ή κάποιο ημιπολύτιμο υλικό. Στη φιάλη προσαρμόζεται αεροστεγώς ένας σωλήνας, που το πάνω μέρος του απολήγει σε ένα κεραμικό εξάρτημα με διάτρητο πυθμένα, τον λεγόμενο «λουλά».

Λίγο πιο πάνω από την έξοδό του από τη φιάλη, ο σωλήνας φέρει ένα στόμιο, στο οποίο προσαρμόζεται ένας εύκαμπτος σωλήνας, το λεγόμενο «μαρκούτσι».

Όταν ρουφάμε, δημιουργείται υποπίεση στη φιάλη, και ο καπνός από την καύση στον λουλά, πριν φτάσει στο μαρκούτσι, περνάει μέσα από το νερό της φιάλης, όπου φιλτράρεται και ψύχεται.
Αυτοί που μοιράζονται έναν ναργιλέ χρησιμοποιούν συνήθως ο καθένας ένα δικό του επιστόμιο, που προσαρμόζεται στο μαρκούτσι.

Στις χώρες της Μέσης Ανατολής, ο ναργιλές συνδέεται με την κοινωνική συναναστροφή, την κουβέντα ή συνοδεύει στιγμές περίσκεψης.

© Science Illustrated

• Facebook